Stage zit er bijna op !

Hallo,

hier al iets bruiner getinte Arantza en Fien.

Momenteel staan we op de dienst NICU, maar het is er heel kalm. Op deze manier kunnen we ons ten volle concentreren op het goed observeren van de kleine baby’s en het volledig invullen van de dossiers.

Het is leerrijk. Volgende week is het onze laatste week. Het ging ongelooflijk snel. We leerden veel bij, vonden het boeiend en genoten toch wel heel erg veel !

Daarna kunnen we even genieten en kennis maken met de echte natuur van Zuid-Afrika.

We kijken er al enorm naar uit.

Momenteel zitten we in onze ‘verjaardagsweek’. Fien werd 24 afgelopen dinsdag en vandaag werd Arantza 22. We gingen al lekker eten, kregen een braai’tje en waarschijnlijk gaan we nog een typisch Zuid-Afrikaans drankje drinken deze avond.

Week 8 zit er bijna op en we moeten eerlijk toegeven dat het gemis iedere dag een klein beetje toeneemt. Het Belgenlandje wordt toch een beetje gemist en de inwoners natuurlijk ook ! 😀

 

Vele knuffels,

Arantza & Fien

Bijna de helft …

Beste volgers uit België (of waar ook ter wereld).

Een tijdje geleden al…maar hier zijn we dan eindelijk nog eens.
Hoe het hier gaat?! Heel goed!
Momenteel staan we op pediatrie, bij de schattige zwarte kindjes. Het is opnieuw redelijk kalm maar wel leuk. We amuseren ons wel, spelen met de kinderen, hen doen lachen, ballonspelletjes, …

Verder koelt het hier een beetje af. Het is hier nog 30°C met een klein briesje. Maar ondertussen wel al een schoon bruin kleurtje.

Vorige week gingen we supporteren voor de plaatselijke rugbyploeg: De Blue Bulls. We gaven ons volledig, waardoor ze uiteraard dan ook wonnen. We hielden er bijna een hese stem aan over.
Om in het thema te blijven… we aten net een stukje bulltongue. Gedroogde stierentong, het is eens iets anders 🙂

Natuurlijk hebben we ook hier af en toe een klein tegenvallertje…
Enkele krampjes, hoofdpijn, een traanoogje, mindere nachten, muggenbeten, een laptop die ons in de steek laat, …
Voor de rest is alles toppie, lachen we veel en weten we nu al dat we dit en elkaar gaan missen, dus genieten we met volle teugen.

Vele knuffels uit Afrika! 🙂

A & FBeste volgers uit België (of waar ook ter wereld).

Een tijdje geleden al…maar hier zijn we dan eindelijk nog eens.
Hoe het hier gaat?! Heel goed!
Momenteel staan we op pediatrie, bij de schattige zwarte kindjes. Het is opnieuw redelijk kalm maar wel leuk. We amuseren ons wel, spelen met de kinderen, hen doen lachen, ballonspelletjes, …

Verder koelt het hier een beetje af. Het is hier nog 30°C met een klein briesje. Maar ondertussen wel al een schoon bruin kleurtje.

Vorige week gingen we supporteren voor de plaatselijke rugbyploeg: De Blue Bulls. We gaven ons volledig, waardoor ze uiteraard dan ook wonnen. We hielden er bijna een hese stem aan over.
Om in het thema te blijven… we aten net een stukje bulltongue. Gedroogde stierentong, het is eens iets anders 🙂

Natuurlijk hebben we ook hier af en toe een klein tegenvallertje…
Enkele krampjes, hoofdpijn, een traanoogje, mindere nachten, muggenbeten, een laptop die ons in de steek laat, …
Voor de rest is alles toppie, lachen we veel en weten we nu al dat we dit en elkaar gaan missen, dus genieten we met volle teugen.

Vele knuffels uit Afrika! 🙂

A & F

Maart !!

Maart is begonnen !!!

We kunnen al zeggen ‘Volgende maand gaan we naar huis’…

Daar mogen we nog niet teveel aan denken.

De tijd gaat snel als je je amuseert zeggen ze dan … En dat doet hij ook !!

Deze week stonden we op Theater, het operatiekwartier. Veel gezien en bijgeleerd. In totaal zijn 5 operatiezalen, waarvan er maar 4 gebruikt worden omdat Theater 5 een soort van bergplaats is voor alle overige materialen.

Maandagmorgen 3 keizersneden, 4 Zuid-Afrikaanse baby-girls rijker !! Het is een gezellige drukte in de operatiezaal. Er zijn veel mensen aanwezig, maar iedereen heeft zijn werk. Er zijn verbazingwekkend weinig verschillen op vlak van technieken en procedures tussen hier en België. Wel gebeurt alles in de operatiezaal zelf. De patiënt komt binnen en gaat zelf nog op de operatietafel liggen, waarna hij pas verdoofd wordt. Al het materiaal, monitors en personen zijn reeds aanwezig, wat naar ons aanvoelen wel wat beangstigend moet overkomen voor de patiënt. Ook op de recovery zijn er een aantal kleine verschillen. Er is maar plaats voor 3 patiënten.

Een mens moet dagelijks een goede daad doen. Zo lieten we vandaag ons haar kleuren ten voordelen van cancer-day. Je betaalt een kleine bijdrage en je haar wordt gekleurd in het kleur jij wil. Arantza in het rood, Fien in het paars. Maar geen nood, het waren van die makkelijk-uitwasbare-spuitbussen.

Verder worden we echte Zuid-Afrikanen. We eten de plaatselijke pap met chuck, we worden aangesproken in het Afrikaans, worden zelfs al aanzien als zussen en nog sterker als dochters van onze Afrikaanse oudjes. Morgen gaan we ook voor het eerst live naar een Rugbywedstrijd kijken. De Bleu Bulls. Onze blauwe uitfit en vlaggetjes liggen al klaar !

Tot hoors !!

Fien en Arantza

Up-date !

Afgelopen week liepen we stage op de dienst Surgical. Patiënten die komen voor allerlei ingrepen en operaties (fracturen, appendicitis, prostaatbioptie, …). Beginnend met de overdracht van nacht naar dag. Na de overdracht wordt er gezamenlijk gezongen met de verpleegkundigen. Ze vragen God om hulp en sterkte gedurende hun shift. Het heeft wel iets. Het doet een soort van verbondenheid ontstaan, maar ook ontspanning en rust. Iedereen staat in de gang, zingt uit volle borst mee en er wordt in de handen geklapt. We vroegen ons onmiddellijk af hoe patiënten in België zouden reageren mochten ze op deze manier gewekt worden.

Op deze dienst wordt wel gewerkt met taakverdeling, niet met patiëntentoewijzingen. De assistent-verpleegkundigen doen de observaties,  nemen parameters en noteren dit in het verpleegkundig proces. De gegradueerd verpleegkundigen kijken het dossier na en vullen het dossier verder aan. Er is ook één verpleegkundige die verantwoordelijk is voor het toedienen van de medicatie aan alle patiënten.

Wij vonden het soms heel onoverzichtelijk. We hadden niet het gevoel dat ja als verpleegkundige ‘jouw patiënten’ goed kende (pathologie, voorgeschiedenis, medicatie,…). Ook door het grote aantal verpleegkundigen op dienst is het soms moeilijk om te weten wat al gebeurde en wat nog gedaan moest worden. Soms sta je met 4 personen aan het bed van een patiënt enkel en alleen voor de observaties. Voor de patiënt moet dit soms ook heel verwarrend zijn. Aan de andere kant zijn ze dit hier ook gewoon. Alle patiënten dragen ook een operatieschortje. Je ziet maar weinig patiënten met een pyjama aan. Dit maakt het enerzijds wat onpersoonlijk, maar ook wel gemakkelijker bijvoorbeeld voor de infusen. Het tempo, ritme en de dagindeling is ook anders dan bij ons. Er wordt echt rekening gehouden met de patiënt. Wanneer de patiënt nog slaapt of nog niet uit zijn bed wil, wordt dit niet geforceerd. Er is minder tijdsdruk, er wordt niet gewerkt met een vast schema (bijvoorbeeld tegen 10 uur moeten alle patiënten gewassen zijn en alle bedden ververst zijn). Misschien mede door het groter aantal verpleegkundigen op de dienst. Dit zorgt er misschien ook voor dat het voor mij soms heel onoverzichtelijk en chaotisch is.

We kunnen ons al meer en meer behelpen in de enorme map vol papieren die ingevuld moeten worden. Het is af en toe nog een beetje zoeken, maar het vlot al. Hierdoor merken we dat we ook meer en meer initiatief durven te nemen.

De afgelopen twee dagen deden we ook wat ervaring op in de Afrikaanse rijstijl. We huurden een auto en legden zo’n 600 km af. Gewoon cruisen door de ellenlange wegen, honderden foto’s nemen, het contrast tussen welgestelde buurten en de armere buurten, de oneindige uitzichten, het luid meezingen met de radio en de uitvinder van de airco bedanken !

Lots of African Love !!

Arantza en Fien

We staan momenteel op de dienst Medical. Eigenlijk kan je het vergelijken met een algemene dienst. Patiënten blijven er gedurende enkele dagen. Onze shift begon om 7u en de eerste twee uren bestaat eigenlijk uit het in orde brengen van het patiëntendossier, aanduiden van de verpleegkundige taken die gedurende de dag zullen gebeuren en aftekenen. Geen patiënten wassen, geen parameters opnemen,  geen praatje met de patiënten. Er wordt namelijk gewerkt met verschillende niveaus van verpleegkundigen, hier ranks genoemd. Hoe meer je studeerde, hoe ‘hoger’ je eigenlijk staat. De ‘lagere’ ranks helpen de patiënten dus wassen, nemen de parameters op en gaan naar patiënten die belden om hulp. Het voelt een beetje vreemd aan voor ons. Wij zijn dit niet gewoon. Je kent de patiënten niet. Bij ons krijg je jouw patiënten en sta je in voor de totaalzorg van die patiënten. Je bouwt als het ware een band op en leert de patiënt ook kennen. Je bent op de hoogte van de pathologie, de opvolging, de medicatie, het eetpatroon en zoveel meer van een patiënt. Hier vinden wij het nogal verwarrend. Je staat enkel in voor het administratieve en voor het toedienen van de medicatie. Ook voor de patiënt moet dit vervelend zijn, er komen op deze manier veel verschillende verpleegkundigen aan je bed. Wij denken dat je als patiënt niet echt weet naar wie je je moet richten met vragen of bezorgdheden.

We moeten eerlijk zijn, we misten het om mensen te wassen, om naar belletjes te lopen en om een praatje te maken met de patiënt.

Ook het patiëntendossier is één chaos. Onoverzichtelijk, een hoop papieren en onduidelijk. Er zijn drie verschillende mappen en een warboel van papieren. De voorschriften van de medicatie worden geschreven op papieren maar zijn soms echt niet te lezen, de uren van toediening zijn onduidelijk, waardoor er waarschijnlijk toch wel enkele fouten gemaakt kunnen worden.

 

Verder is het echt ondergedompeld worden in het Zuid-Afrika !!! Afrikaanse marktjes, overheerlijk fruit en adembenemende uitzichten, geuren en kleuren !

 

Vele Afrikaanse groeten !!

Sister Arantza & Sister Fien

Alweer een weekje voorbij !! De tijd vliegt als je je amuseert!

Ondertussen zijn we de twaalf uren werken al een beetje gewoon, maar het is niet te onderschatten. Het is een totaal ander ritme dan bij ons en er zijn ook meer verpleegkundigen beschikbaar dan bij ons in België. Soms moeten we dus nog wat wennen aan het Afrikaanse ritme. We proberen alvast even traag over straat te wandelen als de plaatselijke bevolking hier, wat voor Fien al een hele uitdaging is.

We kunnen wel besluiten dat we gisteren onze eerste shock ondergingen op ‘Verpleegkundig vlak’. We maakten een reanimatie mee en mochten ook zelf borstcompressies toedienen. Jammergenoeg mocht de hulp niet baten en overleed onze patiënt. Het is hier zo dat alle materiaal die je gebruikt, genoteerd en aangerekend worden aan de patiënt. Wat gebeurde er dus, hop, aantekeningen maken van de gebruikte materialen en de administratieve taken in orde brengen. Wij zorgden er nog voor dat de patiënt terug mooi toegedekt werd en dat alle overbodige zaken op het bed verwijderd werden. Hieraan zie je dat de prioriteiten wat verschillen. Administratieve taak versus de nazorg voor de patiënt. We waren er eerlijk gezegd een beetje stil van geworden.

Het is wel heel boeiend allemaal, je ziet dingen, verschilpunten en gelijkenissen waardoor je meer bewust wordt waarom dingen op dergelijke manier gebeuren.

Verder is het puur genieten !! Zowel van de warmte, de uitzichten en de vriendelijke mensen met wie we allemaal in contact komen.

In het ziekenhuis hebben we goed contact met studenten van hier. Het is heerlijk om hun verhalen te horen en soms wel grappig om hun reactie te zien op de dingen die wij vertellen van bij ons.

Ook worden we goed opgevangen door de mensen van ons verblijf. Ze brengen ons naar waar we ook maar willen. De Zoo hier in Pretoria was heerlijk mooi. Gisteren maakten we kennis met de plaatselijke pubs en bars, vergezeld door onze stoere persoonlijk bodyguard.

Bij deze zijn jullie weer wat meer op de hoogte van ons 3-maanden-in-Afrika-leventje !!

Tot hoors !

Arantza en Fien

 

Eerste kennismaking met de Zuid-Afrikaanse Gezondheidszorg

It’s been a long day but we survived !! 

We hebben er net onze eerste twee stagedagen op zitten. Het zijn lange dagen, van 7u tot 19u. Dus het is even wennen voor onze voeten en onze rug.

We staan momenteel op de dienst Casualty. Je zou het kunnen vergelijken met een soort van huisartsenpraktijk. Mensen komen er voor allerhande zaken: buikpijn, opvolging van fracturen en wonden, kleine kwaaltjes, …

We deden al heel wat zaken vandaag. Patiënten opnemen, opvolgen van de voorschriften van de arts en patiënten terug ontslaan. Het is wat wennen in het begin. We merken dat de taalbarrière ons soms wat tegenhoudt, maar we gaan toch actief opzoek naar leermomenten. Naarmate het verloop van de dag, groeit ook ons zelfvertrouwen en merken we eigenlijk dat ons Engels beter is dan we denken. 

Verder is het genieten van het heerlijke Zuid-Afrikaanse uitzicht en het mooie weer. 

Dit weekend zijn we vrij, dus kunnen we onze batterijen terug opladen om er volgende week terug volledig voor te gaan.

We hebben er zin in !!

Vele Afrikaanse groeten,

Arantza en Fien 

1ste dagje !! :D

Yooo Bloggers!!

Vanmorgen zijn we veilig geland in Johannesburg. Na een lange rit en toch wel iets wat minder lekker eten, korte slaap, onderbroken door gehuil van een baby, waren we toch blij om terug onze benen te strekken.

We werden onmiddellijk verwarmd door het land Zuid-Afrika, waarschijnlijk mede omwille van de 38°C die we mochten ervaren.

Nog even wachten op onze bagage en gepakt en gezakt rolden we richting onthaal. Daar werden we hartelijk verwelkomt door onze gastvrouw. Een vriendelijke dame die ons richting Pretoria bracht. Een uurtje rijden en hop… We kwamen aan in een heel mooi gelegen plekje, namelijk Hillton. Daar werd ons beiden een mooie kamer aangeboden, voorzien van alles wat we de komende drie maanden nodig hebben.

Na het uitpakken van onze net niet te zwaar geladen valiezen, gingen we richting the mall. Onze magen werden gevuld en we deden wat inkopen voor de komende dagen.

Beetje chillen in de zon, boekje lezen en gewoon genieten van het heerlijke Zuid-Afrika en de ongelooflijke gastvrije familie waarin we terecht gekomen zijn.

Morgen gaan we een kijkje nemen in het ziekenhuis waar we onze stagen zullen lopen, namelijk Akasia Clinic. We zijn enorm benieuwd.

 

Vele warme, misschien zelfs een beetje te warme groeten en tot de volgende !

Arantza en Fien

Vertrekkensklaar !

Het is zover !! 27 januari.

Over enkele uren stappen we op het vliegtuig, richting Zuid-Afrika.

We nemen afscheid van de koude en de sneeuw en kijken uit naar de 38° stralende zon.

Ons volgend bericht zal er eentje zijn vanuit de andere kant van de wereld.

Tot dan !!

Arantza en Fien

Aftellen !

Beste bloggers,
Binnen 20 dagen vertrekken wij richting Zuid Afrika. We zullen daar stage lopen, zowel op pediatrie als op neonatologie. Dit is iets waar we al maanden naar uit kijken en zijn dan ook zeer benieuwd naar wat er ons te wachten staat.
Via deze blog willen we jullie een beetje laten mee genieten van deze ongelofelijke ervaring.

Groeten,

Arantza en Fien